You are here: BP HOME > BPG > Thomas de Aquino: Summa Theologica > fulltext
Thomas de Aquino: Summa Theologica

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA III,1-75
Click to Expand/Collapse OptionIII SENTENTIA, 1,1
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA I-II,4-112
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXIII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I,4-32
Click to Expand/Collapse OptionQUDLIBET IV-VIII
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I-II,112-114
UTRUM TEMPORALIA BONA CADANT SUB MERITO  Respondeo dicendum quod illud quod sub merito cadit, est praemium vel merces, quod habet rationem alicuius boni.  Bonum autem hominis est duplex, unum simpliciter, et aliud secundum quid.  Simpliciter quidem bonum hominis est ultimus finis eius, secundum illud Psalmi LXXII, mihi autem adhaerere Deo bonum est,  et per consequens omnia illa quae ordinantur ut ducentia ad hunc finem.  Et talia simpliciter cadunt sub merito.  Bonum autem secundum quid et non simpliciter hominis, est quod est bonum ei ut nunc, vel quod ei est secundum aliquid bonum.  Et huiusmodi non cadunt sub merito simpliciter, sed secundum quid.  Secundum hoc ergo dicendum est quod, si temporalia bona considerentur prout sunt utilia ad opera virtutum, quibus perducimur in vitam aeternam, secundum hoc directe et simpliciter cadunt sub merito, sicut et augmentum gratiae, et omnia illa quibus homo adiuvatur ad perveniendum in beatitudinem, post primam gratiam.  Tantum enim dat Deus viris iustis de bonis temporalibus, et etiam de malis, quantum eis expedit ad perveniendum ad vitam aeternam.  Et intantum sunt simpliciter bona huiusmodi temporalia.  Unde dicitur in Psalmo, timentes autem dominum non minuentur omni bono; et alibi, non vidi iustum derelictum.  Si autem considerentur huiusmodi temporalia bona secundum se, sic non sunt simpliciter bona hominis, sed secundum quid.  Et ita non simpliciter cadunt sub merito, sed secundum quid, inquantum scilicet homines moventur a Deo ad aliqua temporaliter agenda, in quibus suum propositum consequuntur, Deo favente.  Ut sicut vita aeterna est simpliciter praemium operum iustitiae per relationem ad motionem divinam, sicut supra dictum est; ita temporalia bona in se considerata habeant rationem mercedis, habito respectu ad motionem divinam qua voluntates hominum moventur ad haec prosequenda; licet interdum in his non habeant homines rectam intentionem. 
Ez ist zesagen, daz daz, daz da vellet under daz verdient, daz ist ein lon, daz da hat ein rede etlichez guotes.  Aber nu ist dez menschen guot in zweier hande wis.  Ein guot ist einveltiklich, daz ander nach etwaz.  Daz einveltig guot dez menschen ist sin iungstez ende, nach dem unde David sprichet, “Mir (419) ist guot, got anzehangen.”  Unde dar nah ellü ding, die da zimlichen ordenent zuo disem ende.  Unde disü vallent einveltiklich under daz verdient.  Aber daz guot, daz da ist nah etwaz unde niht einveltiklichen dez menschen, ist daz im da ist alse ein guot nu, oder daz im guot ist nach etwaz.  Unde disü envallent niht einvelticlichen under der verdient, sunder nach etwaz.  Unde also ist zesagen: unde ist, daz die zitlichen guot betrahtet werdent durch daz unde si nütze sint zuo dem werke der tugent, von den wir geleitet werden in daz ewig leben, nah dem so vallent si die rihti unde einveltiklichen under daz verdient, alse ouch die zuonemung der gnaden unde ouch ellü dü andern ding, von den dem menschen geholfen wirt, zekomen zuo der selikeit, nach der ersten gnade.  Wan got git allein den gerehten mannen von den zitlichen guot unde von dem übelen, alse vil ez in nütz (420) ist zekomen in daz ewig leben.  Unde also vil sint einvelticlichen guot disü zitlichen ding.  Da von sprichet man in dem Salter: “Den got fürhtenden wirt dekein guot geminret;” unde anderswa sprichet David: “Ich enhan den gerehten nie gesehen verlazen.”  Aber unde betrahtet man disü zitlichen ding an in selber, also ensint [si] niht einvelticliche guot den menschen, sunder nach etwa.  Unde also vallent si nit einvelticlich under daz verdient sunder nach etwaz: nach dem unde die menschen beweget werdent von got ze etlichen zitlichen dingen zewerken, in den si ir meinunge ervolgen von gottes gunst.  Alse die selikeit einveltich ein lon ist der werke der gerehtikeit übermitz die widertragung zuo der gotlicher bewegung, unde also so hant dü zitlichen guot, alse si an in selber sint, reden dez lones, oder von habung dez gesihtez zuo der gotlicher bewegung, von der der menschen wille (421) beweget werdent, disü zervolgenne, wie doch daz si, daz si in disen dingen der zit niht alle guot meinunge habent oder rehte. (422) 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login