You are here: BP HOME > BPG > Thomas de Aquino: Summa Theologica > fulltext
Thomas de Aquino: Summa Theologica

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA III,1-75
Click to Expand/Collapse OptionIII SENTENTIA, 1,1
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA I-II,4-112
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXIII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I,4-32
Click to Expand/Collapse OptionQUDLIBET IV-VIII
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I-II,112-114
Ad nonum dicendum, quod nulla creatura, in quantacumque bonitate crearetur, potest sufficere ad reparationem corruptionis humanae naturae per modum satisfactionis:  cuius ratio potest triplex.  Prima esst quia omnis creatura totum quod potest, pro se Deo debet:  unde non relinquitur sibi ut pro alio satisfacere possit.  Secunda, quia requiritur in satisfactione, ut quod satisfaciens reddit, praeponderet ei quod per culpam ablatum est, vel saltem si aequale illi.  Quamvis autem alique natura creata sit vel possit esse melior natura humana; non tamen naatura in aliqua persona creata considerata potest adaequare bonitatem totius naturae humnanae;  bonum enim humanae naturae quoddammodo infinitum est per comparationem ad supposita, inquantum natura humana in infinitum per generationem communicabilis est;  bonum autem cuiuslibet naturae creatae et in se infinitum est, et finitur secundum quod consideratur in suppositio determinato:  et ideo cum actus sint suppositorum, non potes esse ut operatio alicuius creaturae valeat tantum quantum est totum bonum naturae humanae, ut possit esse digna satisfactio pro eius reparatione.  Tertia est, quia, ut in 2 lib., dist. 19, quaest. 1, art. 4, dictum est, humana natura in prima sua conditione accepit quaedam per quae supra statum suis principiis congruentem elevabatur, sicut immortalitatem quandam, quae erat gratiae, non naturae, et alia huiusmodi sibi ex pura liberalitate divina collata, quae per peccatum amisit.  Unde eam reparare erat ad gradum superiorem ipsam elevare, in quo prius condita fuerat.  Non est autem possibile elevare aliquam naturam ad gradum superiorem nisi ei qui naturas condidit, et earum gradus ordinavit:  et ideo soli deo possiblie fuit naturam humanam reparare. 
Ez ist zemerken, daz dekein creature, in welcher guotheit daz si geschaffen si, daz ir dar inne genuog si, widerzebringen die menschlichen krankeit oder die menschlichen vergenklichi übermitz wise der genuogtuowung.  Unde dez ist ein driveltig bewisunge.  Dü erste bewisunge ist, (149) daz alles daz, daz ein ieklich creature vermag, daz ist si got schuldig.  Unde dar umbe so wirt ir nihtes niht gelazen, daz er für einen andern müge genuogtuon.  Zem andern male, wan daz suochet man in der gnuogetuowunge, daz der, der da gnuogtuot, daz er, mit dem er gnuogtuot, deme daz widerwege, daz übermitz die schulde benomen ist, oder villiht, daz ez im doch glich si.  Wie doch daz ist, [daz] etlich creature si oder müge gesin bezzer denne die menschlich nature, doch niht die nature in etlicher geschaffener personen betrahtet, mag sich geglichen der guotheit der menschlich naturen zemale.  Aber die guotheit der menschlicher naturen dü ist zemale unentlich übermitz die zuofügung zuo den underwürfen, in dem unde die menschliche nature übermitz die geberunge biz in die unentlicheit sich gemeinende ist.  Aber daz guot einer ieklicher geschaffener creature unde in ir selber so ist si [un] entliche unde wirt geendet, nach deme unde ez betrahtet wirt (150) in eime underworf, der beterminiert ist.  Unde dar umbe, wan die getat ist der underwurf, so enmag daz niht gesin, daz die würkunge etlicher creaturen vermügent si, alse vil ez ein guot ist der menschlicher nature, daz ez were ein wirdigü gnuogtuowunge für sin widerbringunge.  Zem dritten male, wan, als in dem andern buoch der sentencien gesaget ist, daz die menschliche nature in dem ersten, do si geschaffen wart, do enphieng si etlichü ding, übermitz die er erhaben wirt über die ordenung siner bevellichen beginne, alse etlich untötlicheit, die da der gnaden was unde nit der naturen, unde ander des gliches, die im gegeben warn von der götlichen luterre friheit, die er übermitz die sünden verlos.  Unde dar umbe si widerzebringenne, so muost si übererhaben werden zuo einem höchern grat, in den si dez ersten gemachet wart.  Aber ez enist niht müglich, daz dekein creature oder nature erhaben (151) müge werden zuo einem höchern grat, ez si denne, der die nature gemachet hat unde geordent hat, daz ez der tuowe.  Dar umbe so waz ez got alleine müglich, daz er den menschen widerbreht. 
Solutio ....  Si autem hominem per angelum repararet,  non integra esset reparatio:  quia semper homo Angelo salutis suae debitor esset:  et ita ei in beatitudine adaequari non posset .... 
Unde man mag dar zuo leggen die vierden sache.  Wan were daz gewesen, daz ez übermitz dekein creature müglich were gewesen, daz were ouch über einen engel müglich gewesen.  Aber daz enmag niht gesin.  Wan unde were diz geschehen übermitz einen engel, so were der alle zit dem engel schuldig.  Unde also so enmohte er dem engel niemer gliche werden. Aber daz ist falsche. Hie vahet an daz vierde buoch der sententie. 
SUMMA THEOLOGICA PRIMA PARS SECUNAE PARTIS 
... 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login