You are here: BP HOME > BPG > Thomas de Aquino: Summa Theologica > fulltext
Thomas de Aquino: Summa Theologica

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA III,1-75
Click to Expand/Collapse OptionIII SENTENTIA, 1,1
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA I-II,4-112
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXIII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I,4-32
Click to Expand/Collapse OptionQUDLIBET IV-VIII
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I-II,112-114
UTRUM CHRISTI ORATIO FUERIT SEMPER EXAUDITA  Respondeo dicendum quod, sicut dictum est, oratio est quodammodo interpretativa voluntatis humanae.  Tunc ergo alicuius orantis exauditur oratio, quando eius voluntas adimpletur.  Voluntas autem simpliciter hominis est voluntas rationis,  hoc enim absolute volumus quod secundum deliberatam rationem volumus.  Illud autem quod volumus secundum motum sensualitatis, vel etiam secundum motum voluntatis simplicis, quae consideratur ut natura, non simpliciter volumus, sed secundum quid, scilicet, si aliud non obsistat quod per deliberationem rationis invenitur.  Unde talis voluntas magis est dicenda velleitas quam absoluta voluntas, quia scilicet homo hoc vellet si aliud non obsisteret.  Secundum autem voluntatem rationis, Christus nihil aliud voluit nisi quod scivit Deum velle.  Et ideo omnis absoluta voluntas Christi, etiam humana, fuit impleta, quia fuit Deo conformis, et per consequens,  omnis eius oratio fuit exaudita.  Nam et secundum hoc aliorum orationes adimplentur, quod sunt eorum voluntates Deo conformes, secundum illud Rom. VIII, qui autem scrutatur corda, scit, idest, approbat, quid desideret spiritus, idest, quid faciat sanctos desiderare, quoniam secundum Deum, idest, secundum conformitatem divinae voluntatis, postulat pro sanctis. 
Ez ist zemerken, ob Christi gebet alle zit erhört wirde.  Ez ist zesagen, alse gesprochen ist, gebette ist, (123) in alle wis ze versten zegeben den menschlichen willen.  Denne so wirt etliches gebet erhört, wenne daz sin wille erfüllet wirt.  Aber der wille einvelticlichen dez menschen, daz ist der wille der bescheidenheit.  Wan daz wellen eigentlichen wir unde blöslichen, daz wir nach der frigen bescheidenheit wellen.  Aber daz ander, daz wir wellen nah der bewegung der sinlicheit oder von der bewegunge dez einveltigen willen, der da angesehen wirt alse die nature, daz enwellen wir niht einveltiklichen, sunder nach etwaz, daz ist, daz nihtez niht darwider ist denne daz, übermitz dü frige bescheidenheit funden wirt.  Unde da von ist ein solicher wille mer zesagen, daz er ein wille si denne der blosse wille; daz ist, daz der mensche daz wolte, ob nihtes niht dar wider were.  Aber nah dem willen der bescheidenheit, so wolte Christus nihtes niht anders, denne er got wiste wellen.  Unde dar umbe alle (124) der wille, noch denne [in] menschlich wille Christi, der waz erfüllet, wan er waz got mitformig.  Unde dar nach so waren alle sin gebet erhört.  Aber umb daz so sint der andern gebet erhört unde erfüllte, daz ir wille einformig ist dem willen gotis; nach dem St. Paulus sprichet “Zuo den Romeren,” in dem ahtenden capitele: “Der da durch süechet die herzen, der weis,” daz ist, er versuochet, “waz der geiste begere,” daz ist, waz der heilig tuo begerenne, “wan nach gotte,” daz ist nach der einförmikeit des gotlichen willen, “so heischet er für die heiligen.” 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login