Respondeo dicendum quod Deus non solum se vult, sed etiam alia a se.
Quod apparet a simili prius introducto.
Res enim naturalis non solum habet naturalem inclinationem respectu proprii boni, ut acquirat ipsum cum non habet, ....
sed etiam ut proprium bonum in alia diffundat, secundum quod possibile est.
Unde videmus quod omne agens, inquantum est actu et perfectum, facit sibi simile.
Unde et hoc pertinet ad rationem voluntatis, ut bonum quod quis habet, aliis communicet, secundum quod possibile est.
Et hoc praecipue pertinet ad voluntatem divinam, a qua, per quandam similitudinem, derivatur omnis perfectio.
Unde, si res naturales, inquantum perfectae sunt, suum bonum aliis communicant, multo magis pertinet ad voluntatem divinam, ut bonum suum aliis per similitudinem communicet, secundum quod possibile est.
Sic igitur vult et se esse, et alia.
Sed se ut finem, alia vero ut ad finem, inquantum condecet divinam bonitatem etiam alia ipsam participare.
Ez ist zemerken, daz got niht allein sich wil, sunder ouch ander ding ane in.
Daz da offenbar ist von glicheit in der naturen.
Wan daz naturliche ding daz enhat niht allein ein natürlichü neigung von gesihte dez eigenen guotes, daz ez daz gewinne, swenne ez sin niht enhat;
sunder ouch daz ez sin eigen guot in die andern gieze, nach dem unde ez müglich ist.
Wir sehen daz, daz ein ieklich wurkendes, alse vil alse ez [ist] in der getat unde volkomen, alse vil machet ez im ein gliches.
Unde da von so behöret daz zuo der reden der guotheit, alse daz guot, dat etwer hat, daz er daz eim andern gemeine, nach dem unde ez müglich ist.
Unde daz behöret ze vorderest zuo dem gotlichen willen, von dem daz übermitz etliche glicheit alle volkomenheit [niderkumet.
Unde da] von: ob die naturlichen (320) ding, in dem unde si vol komen sint, ir guot den andern gemeinent, vil mer behört ez suo dem gotlichen willen, daz er sin guot übermitz glicheit den andern gemein, nach dem unde ez müglich ist.
Unde also wil er, daz er si unde ouch die andern ding.
Aber sich alse ein ende, aber die andern alse zuo dem ende, nach dem er verlihet sin gotlich guotheit den andern teilhaftigen zewerdenne.