You are here: BP HOME > BPG > Thomas de Aquino: Summa Theologica > fulltext
Thomas de Aquino: Summa Theologica

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA III,1-75
Click to Expand/Collapse OptionIII SENTENTIA, 1,1
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA I-II,4-112
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXIII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I,4-32
Click to Expand/Collapse OptionQUDLIBET IV-VIII
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I-II,112-114
UTRUM HOMO POSSIT RESURGERE A PECCTO SINE AUXILIO GRATIAE  Respondeo dicendum quod homo nullo modo potest resurgere a peccato per seipsum sine auxilio gratiae.  Cum enim peccatum transiens actu remaneat reatu, ....  non est idem resurgere a peccato quod cessare ab actu peccati.  Sed resurgere a peccato est reparari hominem ad ea quae peccando amisit.  Incurrit autem homo triplex detrimentum peccando, ut ex supradictis patet, scilicet maculam, corruptionem naturalis boni, et reatum poenae.  Maculam quidem incurrit, inquantum privatur decore gratiae ex deformitate peccati.  Bonum autem naturae corrumpitur, inquantum natura hominis deordinatur voluntate hominis Deo non subiecta,  hoc enim ordine sublato, consequens est ut tota natura hominis peccantis inordinata remaneat.  Reatus vero poenae est per quem homo peccando mortaliter meretur damnationem aeternam.  Manifestum est autem de singulis horum trium, quod non possunt reparari nisi per Deum.  Cum enim decor gratiae proveniat ex illustratione divini luminis, non potest talis decor in anima reparari, nisi Deo denuo illustrante,  unde requiritur habituale donum, quod est gratiae lumen.  Similiter ordo naturae reparari non potest, ut voluntas hominis Deo subiiciatur, nisi Deo voluntatem hominis ad se trahente, sicut dictum est.  Similiter etiam reatus poenae aeternae remitti non potest nisi a Deo, in quem est offensa commissa, et qui est hominum iudex.  Et ideo requiritur auxilium gratiae ad hoc quod homo a peccato resurgat, et quantum ad habituale donum, et quantum ad interiorem Dei motionem. 
Ez ist zemerken, ob der mensche wider uf müge gestan von den sünden ane die hilfe der gnaden.  Ez ist zesagen, daz der mensche in dekeiner wis mag ufgestan von den sünden übermitz sich selber ane hilfe der gotlichen gnaden.  Wan so die sünde fürgat in der getat, noch denne so blibet die schulde; (235)  wan daz enist niht uferstanden von den sünden, daz man die sünden lazet.  Sunder ufersten von den sünden ist widerbringen den menschen zuo den dingen, die er über die sünde verloren hat.  Nu vellet der mensche in drier hande schaden; daz ist in die besmitzunge unde in die verderbunge dez natürlichen guotes unde die schulde der sünden.  Nu vellit er in die besmitzung, nach dem unde er verlüset oder beroubet wirt der gezierde der gnaden von der entformunge oder entstellunge der sünden.  Aber daz natürlich guot verdirbet, nach dem unde die nature des menschen entordent wirt von dem willen dez menschen, der da got niht undertenig [ist.  Unde ist daz disü ordenunge] undergetan wirt, so ist daz behörlich, daz daz guot naturen des sündenden menschen ungeordent blibe.  Aber die schulde der pine ist daz, übermitz daz der mensche verdienet, der tötlich sündende ist, die ewigen verdampnüsse.  Aber nu ist diz [offenbar,] daz (236) von ieklichem disen drin sünderlichen, daz si niht widerbraht mügen werden niht wan übermitz got.  Wan sit daz daz gezierde der gnaden kümit von der erlühtunge dez gotlichen liehtes, so enmag ein solichü gezierde in den menschen niht widerbraht werden, niht wan gotte der erlühte anderwerbe.  Unde da von so haltet man ez für ein hebliche gabe, daz da ist daz liehte der gnaden.  Unde also dez gliches so enmag die ordenunge der naturen niht widerbraht werden, denne also daz der wille dez menschen got undertenig si, nihtwan ez ziehe denne got dez menschen willen zuo im, alse gesprochen ist.  Unde also dez gliches so enmag die schulde der ewigen pine niht gelazen werden, niht wan von gotte, in den der gebrest getan ist unde der der mensche ein rihter ist.  Unde dar umbe so suochet man die hilfe der gnaden dar zuo, daz der mensche von den sünden uferstande, unde daz also (237) vil alse zuo der heblichen gabe, unde ouch also vil alse zuo der inrelicher gotis bewegunge. 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login