You are here: BP HOME > BPG > Thomas de Aquino: Summa Theologica > fulltext
Thomas de Aquino: Summa Theologica

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA III,1-75
Click to Expand/Collapse OptionIII SENTENTIA, 1,1
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA I-II,4-112
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXIII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I,4-32
Click to Expand/Collapse OptionQUDLIBET IV-VIII
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I-II,112-114
UTRUM REQUIRANTUR ALIQUA OPERA BONA QUOD HOMO BEATITUDINEM CONSEQUATUR A DEO  Respondeo dicendum quod rectitudo voluntatis .... requiritur ad beatitudinem, cum nihil aliud sit quam debitus ordo voluntatis ad ultimum finem;  quae ita exigitur ad consecutionem ultimi finis, sicut debita dispositio materiae ad consecutionem formae.  Sed ex hoc non ostenditur quod aliqua operatio hominis debeat praecedere eius beatitudinem, posset enim Deus simul facere voluntatem recte tendentem in finem, et finem consequentem;  sicut quandoque simul materiam disponit, et inducit formam.  Sed ordo divinae sapientiae exigit ne hoc fiat, ut enim dicitur in II de caelo, eorum quae nata sunt habere bonum perfectum, aliquid habet ipsum sine motu, aliquid uno motu....  Habere autem perfectum bonum sine motu, convenit ei quod naturaliter habet illud.  Habere autem beatitudinem naturaliter est solius Dei.  Unde solius Dei proprium est quod ad beatitudinem non moveatur per aliquam operationem praecedentem.  Cum autem beatitudo excedat omnem naturam creatam, nulla pura creatura convenienter beatitudinem consequitur absque motu operationis, per quam tendit in ipsam.  Sed Angelus, qui est superior ordine naturae quam homo, consecutus est eam, ex ordine divinae sapientiae, uno motu operationis meritoriae ....  Homines autem consequuntur ipsam multis motibus operationum, qui merita dicuntur.  Unde etiam, secundum philosophum, beatitudo est praemium virtuosarum operationum. 
Ez ist zemerken, ob man dekein wirkung der menschen dar zuo suoche zuo dem, daz man die selikeit ervolge von gotte.  Ez ist zesagen, daz man die rehtikeit dez willen dar zuo suochet, daz man die selikeit ervolge, welche rechtikeit nihtes niht anders enist denne ein schuldig ordenunge dez willen zuo dem iungsten ende.  Unde also wirt si gehouschen zuo der volgunge dez iungsten endes, alse ein schuldigü bereitunge der materien ze ervolgenne die förmen.  Aber von dem so bewiset ez niht daz dekein wirkunge dez menschen vorgan sülen siner selikeit; aber man möh mit einander machen, daz der wille die rihte in daz [ende] sich (159) füegende were, unde daz ende zervolgenne rehte;  alse etwenne mit einander bereitet wirt die materie unde ouch die forme ingeleitet wirt.  Aber die ordenunge der gotlicher wisheit, daz diz niht gesche, daz heischet si; alse man sprichet in dem andern capitel “Von den himelschen”: “Dirre, der da geborn sint, daz si haben sülen volkomens guot, daz hat etwaz ane die bewegunge, unde hat etwaz von einre bewegunge.”  Aber zehabenne volkoment guot ane bewegunge, daz behört dem zuo, daz daz guot natürlichen hat.  Aber zehabenne die selikeit natürlichen, daz behö[ret] got alleine zuo.  Unde dar umbe so ist daz got alleine eigen, daz er zuo der selikeit niht beweget werde übermitz dekein wirkunge, die vorgegangen ist.  Aber umbe daz wan die selikeit fürgat alle geschaffen naturen, so enmag dekein luter creature behörlich ervolgen ir selikeit ane bewegung der wirkunge (160) übermitz welche bewegunge die creature sich keret in ir selikeit.  Aber der engel, der da höher ist in der ordenung [der] nature denne der mensche, der hat die selikeit ervolget von der ordenunge der gotlicher wisheit von einer bewegung der lonberre wirkunge.  Aber die menschen ervolge[n]t si von vil bewegunge der wirkunge, die da lonber heizzent.  Unde dar umbe, nach dem unde der philosophus sprichet, die selikeit ist ein lon der tugentlicher wirkung. 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login