You are here: BP HOME > BPG > Thomas de Aquino: Summa Theologica > fulltext
Thomas de Aquino: Summa Theologica

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA III,1-75
Click to Expand/Collapse OptionIII SENTENTIA, 1,1
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA I-II,4-112
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXIII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I,4-32
Click to Expand/Collapse OptionQUDLIBET IV-VIII
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I-II,112-114
UTRUM ANIMA CHRISTI IN VERBO COGNOSCAT OMNIA  Respondeo dicendum quod, cum quaeritur an Christus cognoscat omnia in verbo, dicendum est quod ly omnia potest dupliciter accipi.  Uno modo, proprie, ut distribuat pro omnibus quae quocumque modo sunt vel erunt vel fuerunt, vel facta vel dicta vel cogitata a quocumque, secundum quodcumque tempus.  Et sic dicendum est quod anima Christi in verbo cognoscit omnia.  Unusquisque enim intellectus creatus in verbo cognoscit, non quidem omnia simpliciter, sed tanto plura quanto perfectius videt verbum,  nulli tamen intellectui beato deest quin cognoscat in verbo omnia quae ad ipsum spectant.  Ad Christum autem, et ad eius dignitatem, spectant quodammodo omnia, inquantum ei subiecta sunt omnia.  Ipse est etiam omnium iudex constitutus a Deo, quia filius hominis est, ut dicitur Ioan. V.  Et ideo anima Christi in verbo cognoscit omnia existentia secundum quodcumque tempus, et etiam hominum cogitatus, quorum est iudex,  ita quod de eo dicitur, Ioan. II, ipse enim sciebat quid esset in homine; quod potest intelligi non solum quantum ad scientiam divinam, sed etiam quantum ad scientiam animae eius quam habet in verbo.  Alio modo ly omnia potest accipi magis large, ut extendatur non solum ad omnia quae sunt actu secundum quodcumque tempus, sed etiam ad omnia quaecumque sunt in potentia nunquam reducta ad actum.  Horum autem quaedam sunt solum in potentia divina.  Et huiusmodi non omnia cognoscit in verbo anima Christi.  Hoc enim esset comprehendere omnia quae Deus potest facere, quod esset comprehendere divinam virtutem, et .... divinam essentiam; virtus enim quaelibet cognoscitur per cognitionem eorum in quae potest.  ––– Quaedam vero sunt non solum in potentia divina, sed etiam in potentia creaturae.  Et huiusmodi omnia cognoscit anima Christi in verbo.  Comprehendit enim in verbo omnis creaturae essentiam, et per consequens potentiam et virtutem, et omnia quae sunt in potentia creaturae. 
Ez ist zemerken, ob die sele Jesu Christi in dem worte ellü ding bekenne.  Ez ist zesagen, swenne daz man fraget, ob Christus ellü ding bekenne in dem worte, her zuo ist zesagen: daz, daz wort “ellü ding” begrift, daz mag man nemen in zweier hande wis.  Ein wis, eigentlich: also daz man es teilet für ellü ding in welher hande wis daz si sint oder werdent oder warent, oder gesprochen sint oder geschehen oder erkant von welcher oder nah welcher zit.  Unde also ist zesagen, daz die sele Christi in dem worte ellü ding erkennet.  Wan ein iekliches verstan, daz da geschaffen ist, bekennet in dem worte, niht einvelticlichen ellu ding, sunder also vil volkomenlicher alse vil ez volko(81)mener ansiht daz wort.  Unde doch engebristet ez dekeime seligen verstan, ez bekenne in dem wort ellü ding, die da zuo im behorent.  Aber zuo Christo unde zuo siner wirdikeit alzemale behörent ellü ding, nach dem unde si “im undergeworfen sint ellü ding.”  Er ist ouch “allen dingen ein rihter gesast von gotte, wan er ist ein sun des menschen”, alse man sprichet in St. Johannis ewangelij in dem fünften capitele.  Unde dar umbe so bekennet die sele Jesu Christi in dem worte ellü wesende ding nach einer ieklichen zit, unde ouch der menschen gedenke, der er ein rihter ist;  also daz man von im sprichet in Johanni in dem dritten capitele: “Er wiste wol waz in dem menschen was,” daz man verstan mag niht alleine zuo aller götlicher kunst, sunder ouch zuo der kunst siner selen, die si hat in dem worte.  Aber in einer andern wis so mag man daz wort “ellü ding” verstan oder nemen noch gemeinlicher; also daz man [ez] streket niht alleine zuo allen (82) den dingen, die [in] der getat sint nach einre ieklichen zit, sunder ouch zuo allen den dingen, die da in der maht sint unde niemer werdent braht zuo der tat.  Dirre etliches sint allein in der gotlichen maht.  Unde solichü ellü ding erkante die sele Christi niht in dem worte.  Wan diz were, daz si begriffe ellü ding, die got machen möchte; unde daz were daz si begriffen die gotlichen wesunge unde die gotlichen craft, wan ein ieklichü craft wirt erkant übermitz der bekennen, in dü daz man mag.  Aber etliche sint, die niht alleine sint in der götlichen macht, sunder ouch in der maht der creaturen.  Unde disü ellü ding erkennet die sele Jesu Christi in dem worte.  Wan si begriffet in dem worte aller creature wesungen, unde dar nah die maht unde denne die craft, unde alles, daz da ist in der maht der creaturen. 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login