You are here: BP HOME > BPG > Thomas de Aquino: Summa Theologica > fulltext
Thomas de Aquino: Summa Theologica

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA III,1-75
Click to Expand/Collapse OptionIII SENTENTIA, 1,1
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA I-II,4-112
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXIII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I,4-32
Click to Expand/Collapse OptionQUDLIBET IV-VIII
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I-II,112-114
UTRUM PRAETER SUPERBIAM ET AVARITIAM, SINT ALIA PECCATA SPECIALIA QUAE DICI DEBEANT CAPITALIA  Respondeo dicendum quod capitale a capite dicitur.  Caput autem .... est quoddam membrum animalis, quod est principium ...., totius animalis.  Unde metaphorice omne principium caput vocatur, et etiam homines qui alios dirigunt .... capita aliorum dicuntur.  Dicitur ergo vitium capitale uno modo a capite proprie dicto,  et secundum hoc, peccatum capitale dicitur peccatum quod capitis poena punitur.  Sed sic nunc non intendimus de capitalibus peccatis, sed secundum quod alio modo dicitur peccatum capitale a capite prout .... significat principium vel directivum aliorum.  Et sic dicitur vitium capitale ex quo alia vitia oriuntur, et praecipue secundum originem causae finalis, quae est formalis origo, ut supra dictum est.  Et ideo vitium capitale non solum est principium aliorum, sed etiam est directivum et quodammodo ductivum aliorum,  semper enim ars vel habitus ad quem pertinet finis, principatur et imperat circa ea quae sunt ad finem.  Unde Gregorius, XXXI Moral., huiusmodi vitia capitalia ducibus exercituum comparat. 
Ez ist zemerken, ob dekein ander houbtsünden sin denne die hochvart unde die gittikeit.  Ez ist zesagen daz houbtilichen heizent von dem houbete.  Aber nu ist daz houbt ein glide dez tieres, daz da ist ein beginne dez tieres alzemale.  Unde dar umbe so heizet in einer glichnüsse ein ieklich beginne ein houbt, unde ouch alle, die die andern rihtent, die heizent der selber ein houbt.  Nu heizet ouch die sünde ein houbt in einer wis von dem (222) houbt eigenlichen zesprechen.  Unde nach dem so heizet daz ein houbtsünde, die man büezet mit einer houbtbüeze.  Aber also enmeinen wir nu niht hie von den houbt sünden, sunder in der andern wis unde ez ein houbtsünde heizet von dem houbt, nach dem unde ez bezeichent ein beginne die rihti der andern.  Unde also so heizet die sünde houbtlichen, von der andern sünde enspringent; unde zem aller vordresten nach dem ursprunge der entlichen sache, der da ist ein förmelichü sache.  Unde dar umbe so ist ein houbtilichü sünde niht alleine ein beginne der andern, sunder ouch nach dem unde si rihtende ist unde leitende zuo einer andern.  Wan alle zit die kunst oder die habunge, zuo der behöret daz ende, herschet unde gebütet an den dingen, die da sint zuo dem ende.  Unde da von sprichet St. Gregorius in dem drizehende capitel in dem buoch “Von den sitten”; diz sünde die glichet man “den hertzogen der dienste.” (223) 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login