You are here: BP HOME > BPG > Thomas de Aquino: Summa Theologica > fulltext
Thomas de Aquino: Summa Theologica

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA III,1-75
Click to Expand/Collapse OptionIII SENTENTIA, 1,1
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA I-II,4-112
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXIII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I,4-32
Click to Expand/Collapse OptionQUDLIBET IV-VIII
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I-II,112-114
UTRUM EA QUAE SUNT HUMANAE NATURAE POSSINT DICI DE NATURA DIVINA  Respondeo dicendum quod ea quae sunt proprie unius, non possunt vere de aliquo praedicari nisi de eo quod est idem illi, sicut risibile non convenit nisi ei quod est homo.  In mysterio autem incarnationis non est eadem divina natura et humana, sed est eadem hypostasis utriusque naturae.  Et ideo ea quae sunt unius naturae, non possunt de alia praedicari, secundum quod in abstracto significantur.  Nomina vero concreta supponunt hypostasim naturae.  Et ideo indifferenter praedicari possunt ea quae ad utramque naturam pertinent, de nominibus concretis sive, illud nomen de quo dicuntur det intelligere utramque naturam, sicut hoc nomen Christus in quo intelligitur et divinitas ungens et humanitas uncta;  sive solum divinam naturam, sicut hoc nomen Deus, vel filius Dei;  sive solum naturam humanam, sicut hoc nomen homo, vel Iesus.  Unde Leo Papa dicit, in epistola ad Palaestinos, non interest ex qua Christus substantia nominetur, cum inseparabiliter manente unitate personae, idem sit et totus hominis filius propter carnem, et totus Dei filius propter unam cum patre divinitatem. 
Ez ist zemerken, ob die ding, die da der menschelicher naturen sint, ob man die sagen müge von der gotlichen naturen.  Ez ist zesagen, daz dü ding, die da eigen eins sint, daz dü niht gesaget mügen werden von dem andern, niht wan denne von dem, daz daz selbe ime ist, alse “daz lachen” daz enbekumet anders niht, denne nach dem unde er mensche ist.  Wan in der infleischunge, in der enist niht ein die gotliche nature unde die menschlich nature, sunder ez ist ein selbstaunge ietwederre naturen.  Unde dar umbe dü ding, dü einre naturen sint, die enmügen niht gesaget werden von der andern naturen, nach dem ez bezeichent wirt in der abgezogenheit.  Wan die gesamneten namen, die undersetzent die selbstaunge der naturen.  Unde dar umbe so mügen si ane underscheit gesaget werden, dü ding, dü da behörent zuo (103) ietwederre naturen, von den gesamneten namen: ez si ob der name, von dem [man disü ding] saget, ze verstan gebe ietweder nature, alse der name “Christus”, in dem [man] verstat die gotheit, die da salbet, unde die gesalbten menscheit;  oder alleine die gotlichen naturen, als der nam “got” oder der nam “gotis sun”;  oder allein die menschliche naturen, alse der nam “mensche” oder der nam “Jesus”.  Unde dar umbe so sprichet der babest Leo “Zuo den Palestinen”: “Dar entzwischen enist niht, von dem Christus geheizen ist ein substantien mit unscheidenliheit blibender einikeit der personen unde dez menschen sun zemale durch daz fleische unde gar gottis sun durch die einen naturen, die er mit dem vatter hat.” 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login