You are here: BP HOME > BPG > Thomas de Aquino: Summa Theologica > fulltext
Thomas de Aquino: Summa Theologica

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA III,1-75
Click to Expand/Collapse OptionIII SENTENTIA, 1,1
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA I-II,4-112
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXIII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I,4-32
Click to Expand/Collapse OptionQUDLIBET IV-VIII
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I-II,112-114
UTRUM CHRISTO CONVENIENS FUERIT PRO SE ORARE  Respondeo dicendum quod Christus pro se oravit dupliciter.  Uno modo, exprimendo affectum sensualitatis, ut supra dictum est; vel etiam voluntatis simplicis, quae consideratur ut natura; sicut cum oravit a se calicem passionis transferri.  Alio modo, exprimendo affectum voluntatis deliberatae, quae consideratur ut ratio, sicut cum petiit gloriam resurrectionis.  Et hoc rationabiliter.  Sicut enim dictum est, Christus ad hoc uti voluit oratione ad patrem, ut nobis daret exemplum orandi; et ut ostenderet patrem suum esse auctorem a quo et aeternaliter processit secundum divinam naturam, et secundum humanam naturam ab eo habet quidquid boni habet.  Sicut autem in humana natura quaedam bona habebat a patre iam percepta, ita etiam expectabat ab eo quaedam bona nondum habita, sed percipienda.  Et ideo, sicut pro bonis iam perceptis in humana natura gratias agebat patri, recognoscendo eum auctorem, ut patet Matth. XXVI et Ioan. XI, ita etiam, ut patrem auctorem recognosceret, ab eo orando petebat quae sibi deerant secundum humanam naturam, puta gloriam corporis et alia huiusmodi.  Et in hoc etiam nobis dedit exemplum ut de perceptis muneribus gratias agamus, et nondum habita orando postulemus. 
Ez ist zemerken, ob Christo behörliche were zebittenne für sich selber.  Ez ist zesagen, daz Christus für sich bat in zwier hande wis:  In einer wis, daz er offenbart die begirde der sinlicheit, alse da vor gesprochen ist, oder ez ist dez einveltigen willen, den man da betrahtet alse die nature, alse do er bat, daz der kelche der martere von im genomen wirde.  Aber in einer andern wis: ze offenbaren den frigen willen, der da betrahtet wirt alse die bescheidenheit, alse do er bat die glori der urstende.  Unde daz bescheidenlichen.  Wan Christus wolte dar zuo gebettez gebruchen zuo dem vatere, daz er uns gebe ein bilde zebettende, unde daz er zeigte, daz sin vater were ein gewaltiger, von dem er ouch ewiclichen fürgegangen waz nach der gotlichen naturen, unde nach der menschlichen von im haben, waz er guotes habe.  Wan alse er ouch in der menschlichen naturen ouch etlichü guot hatte von dem [vater], die er ieze (122) vernomen hatte, unde also waz er ouch wartende etlicher guot, die er noch niht enhatte, sunder die er vernemen solte.  Unde dar umbe, alse für daz guot, daz er nu vernumen hatte in der menschlicher nature, der umbe so dankot er gnade dem vatter, in erkennende für einen ortfrümer, alse ez offenbar ist in Matheo in dem sechs unde zweintzigstein capitele unde in St. Johannis ewangeli in dem einliften capitele, unde ouch, daz er in gewaltigen erkant, den vattere, so hiesche er von im bittende, dez im gebrast nach menschlicher nature, alse ahte die glori dez libes unde ander ding dez gliches.  Unde in dem so hat er uns ouch ein bilde gegeben, daz wir von den gaben, die wir enphangen haben, got gnade sagen, unde, die wir niht enhaben, daz wir der houschen unde bitten. 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login