You are here: BP HOME > BPG > Thomas de Aquino: Summa Theologica > fulltext
Thomas de Aquino: Summa Theologica

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA III,1-75
Click to Expand/Collapse OptionIII SENTENTIA, 1,1
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA I-II,4-112
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXIII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I,4-32
Click to Expand/Collapse OptionQUDLIBET IV-VIII
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I-II,112-114
UTUM HOMO IN GRATIA CONSTITUTUS INDIGEAT AUXILIO GRATIAE AD PERSERVERANDUM  Respondeo dicendum quod perseverantia tripliciter dicitur.  Quandoque enim significat habitum mentis per quem homo firmiter stat, ne removeatur ab eo quod est secundum virtutem, per tristitias irruentes, ut sic se habeat perseverantia ad tristitias  sicut continentia ad concupiscentias et delectationes ut philosophus dicit, in VII Ethic.  Alio modo potest dici perseverantia habitus quidam secundum quem habet homo propositum perseverandi in bono usque in finem.  Et utroque istorum modorum, perseverantia simul cum gratia infunditur sicut et continentia et ceterae virtutes.  Alio modo dicitur perseverantia continuatio quaedam boni usque ad finem vitae.  Et ad talem perseverantiam habendam homo in gratia constitutus non quidem indiget aliqua alia habituali gratia, sed divino auxilio ipsum dirigente et protegente contra tentationum impulsus, ....  Et ideo postquam aliquis est iustificatus per gratiam, necesse habet a Deo petere praedictum perseverantiae donum, ut scilicet custodiatur a malo usque ad finem vitae.  Multis enim datur gratia, quibus non datur perseverare in gratia. 
Ez ist zemerken, ob der mensche, der in die gnade gesetzet ist, bedürfe helfe der gnaden, umb daz er volherte in der gnaden.  Ez ist zesagen, daz die volhertunge in drier hande wis zesagenne ist.  Wan etwenne so bezeichent si habunge dez gemüetes, übermitz welche habunge der mensche creftliclichen stet, daz er von ir niht envalle, daz da nach der craft ist, unde daz si übermitz vorhte oder betrüebde iht vallen.  Unde daz sich die volhertung halte zuo den betrüebden, alse sich die chuschkeit heltet (245) zuo der begerung der böser lüste, alse man sprichet in dem sibenden capitele in dem buoch, daz da heizet “Hetticorum.”  In einer andern wis so mag volhertung geheizen sin etliche habunge, nach welcher habunge der mensche fürsatze hat, zevolherten in guot bis an daz ende.  Unde ietwederre wis von disen so wirt die volhertunge mit der gnaden ingegozen, alse die küscheit unde die andern tugent.  In einer andern wis so heizet volhertun ein empzigunge dez guotes bis an daz ende des lebennes.  Unde zuo einer solicher volhertunge zehabenne der mensche, der in die gnade gesast ist, dar zuo enbedarf er dekeiner heblichen gnade, sunder alleine daz er von der gotlicher helfe gerihtet werden unde beschetwet werde wider die anvehtun der bekorunge.  Unde dar umbe: dar nach unde ieman gerecht gemachet ist übermitz die gnaden, dem ist notdurft, daz er von got housche die gabe der vorgesprochener (246) volhertunge, also daz er vor übele behüetet werde bis an daz ende dez lebens.  Wan etwem dem wirt die gnade gegeben, dem die volhertunge niht gegeben wirt in der gnaden. 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login