You are here: BP HOME > BPG > Thomas de Aquino: Summa Theologica > fulltext
Thomas de Aquino: Summa Theologica

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA III,1-75
Click to Expand/Collapse OptionIII SENTENTIA, 1,1
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA I-II,4-112
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXIII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I,4-32
Click to Expand/Collapse OptionQUDLIBET IV-VIII
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I-II,112-114
UTRUM HOMO POSSIT ALIQUID MERERI A DEO  Respondeo dicendum quod meritum et merces ad idem referuntur,  id enim merces dicitur quod alicui recompensatur pro retributione operis vel laboris, quasi quoddam pretium ipsius.  Unde sicut reddere iustum pretium pro re accepta ab aliquo, est actus iustitiae; ita etiam recompensare mercedem operis vel laboris, est actus iustitiae.  Iustitia autem aequalitas quaedam est; ut patet per philosophum, in V Ethic.  Et ideo simpliciter est iustitia inter eos quorum est simpliciter aequalitas,  eorum vero quorum non est simpliciter aequalitas, non est simpliciter iustitia,  sed quidam iustitiae modus potest esse, sicut dicitur quoddam ius paternum vel dominativum, ut in eodem libro philosophus dicit.  Et propter hoc, in his in quibus est simpliciter iustum, est etiam simpliciter ratio meriti et mercedis.  In quibus autem est secundum quid iustum, et non simpliciter, in his etiam non simpliciter est ratio meriti, sed secundum quid, inquantum salvatur ibi iustitiae ratio, sic enim et filius meretur aliquid a patre, et servus a domino.  Manifestum est autem quod inter Deum et hominem est maxima inaequalitas, in infinitum enim distant, et totum quod est hominis bonum, est a Deo.  Unde non potest hominis ad Deum esse iustitia secundum absolutam aequalitatem, sed secundum proportionem quandam, inquantum scilicet uterque operatur secundum modum suum.  Modus autem et mensura humanae virtutis homini est a Deo.  Et ideo meritum hominis apud Deum esse non potest nisi secundum praesuppositionem divinae ordinationis,  ita scilicet ut id homo consequatur a Deo per suam operationem quasi mercedem, ad quod Deus ei virtutem operandi deputavit.  Sicut etiam res naturales hoc consequuntur per proprios motus et operationes, ad quod a Deo sunt ordinatae.  Differenter tamen, quia creatura rationalis seipsam movet ad agendum per liberum arbitrium, unde sua actio habet rationem meriti; quod non est in aliis creaturis. 
Ez ist zemerken, ob der mensche etwaz von got verdienen müge.  Ez ist zesagen, daz lön unde verdient werdent getragen zuo eime.  Wan diz heizet ein lon, daz etwem widerwegen wirt umbe die widergeltunge der werk oder der arbeit, alse ein lon dez selben.  Unde da von, alse vergelten den rehten lon umbe daz ding, daz man (411) von etwem enphangen hat, ein getat ist der gerehtikeit, also ouch widerwegen den lon dez werkes oder der arbeit ist ein getat der gerehtikeit.  Nu ist die gerehtikeit ein ebenglicheit, als ez offenbar ist in dem fünften capitele in dem buoch “Ethicorum.”  Unde dar um ist einvelticlich zewischen den gerehtikeit, der da einvelticlich ebenglicheit ist.  Aber der, der da niht einvelticlichen ebenglicheit ist, der enist ouch niht einvelticlichen gerehtikeit.  Aber etlicher gerehtikeit bewegunge mag sin, alse etlichez vetterliches rehte oder herschendez, alse ouch da selbes der phylosophus sprichet.  Unde durch daz: in den, in den einveltiklichen gereht ist, alse ist ouch einveltiklichen die rede der verdient unde dez lones.  Aber in den, in den daz nach etwaz da gereht ist unde ouch werke, unde niht einvelticlichen, in den ist ouch niht einvelticlichen die reden der verdient, sunder niht wan nach etwaz, in dem unde da behalten wirt (412) die rede der gerehtikeit; wan unde also verdienet der sun etwaz von dem vatter, unde kneht von dem herren.  Aber nu ist diz offenbar, daz zwischen got unde den menschen die alre gröst unglicheit ist; wan si sint verre von ein andern unentlichen, unde waz dez menschen guotes ist, daz ist von got.  Unde dar umbe so mag dez menschen dekein gerehtikeit zuo got [sin] nach ebenglicheit, sunder nach etlicher glichung, in dem unde daz ietweders wirket nach siner wis.  Aber die wise unde die mazze der menschelichen tugent ist dem menschen von got.  Unde dar umbe: die verdient dez menschen bi got enmag niht gesin nihtwan nah fürsetzunge der gotlicher ordenunge,  alse daz, daz der mensche ervolget von got übermitz sin wirkunge alse einen lon, zuo dem daz got geahtet hat im die tugent oder die craft dez wirkennes;  alse ouch die naturlichen dinge daz ervolgen übermitz ir eigen bewegung unde wirkung, zuo dem (413) si von got geordent sint.  Doch habent si underscheit: wan die redelichen creaturn bewegent sich selber zewirkenne übermitz iren frigen willen, unde da von hat sin tuowunge eigen rede der verdiente, daz da niht enist in den andern creaturen. 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login